Hart

Wat een superfijne ervaring zeg. Tijdens een online kennismaking kan ik dwars door het scherm heen contact maken en ervaren.

Met z’n drieën bespreken we een mogelijke opdracht. Mijn sensitiviteit, enthousiasme en energie krijgen ruimte. Ik leg mijzelf niet aan banden. Hoef niet te dimmen. Heerlijk, vrijheid: what you see is what you get.

ouder

Meneer de rechter, of in mijn geval mevrouw, reed deze keer mijn huis voorbij. Geen gemiep achteraf. Was ik niet te veel… had ik niet beter…vermoeiend!

Ik heb volkomen vrede met hoe het is gegaan. Laat de afloop los. Ben nu vooral blij met deze ervaring. Geeft vertrouwen en vreugde. Ouder worden is zo gek nog niet.

eerlijk

Wel was de nacht die volgde onrustig. Ik werd wakker met een gespannen gevoel in mijn bovenarmen. Niet vies zijnde van uitdagingen, heb ik bepaalde oefeningen weer van stal gehaald. Ja daarbij worden mijn biceps en triceps aangesproken.

Hoe voor de hand liggend ook, die verklaring leg ik aan de kant. Ik zoek het meer in vasthouden van mentale spanning. Tijd voor een eerlijk gesprek met mijzelf. Ik trek sportkleding aan. Hup de vrieskou in.

brein

Ik geniet van de heldere lucht en van het licht. De donkere dagen liggen achter ons. Tijdens het hardlopen valt mij het lied Out here on my own in.

Wonderlijk hoe het brein werkt. Een gedeelte van die song uit Fame ken ik uit mijn hoofd. Intern zing ik de zinnen mee.

Sometimes I wonder
Where I’ve been
Who I am, do I fit in?
Make-believing is hard alone
Out here, on my own

We’re always proving
Who we are
Always reaching
For that rising star
To guide me far
And shine me home
Out here on my own

Irene Cara

uitnodiging

Een paar tranen landen troostend op mijn frisse wang. Ik vertaal de oppoppende liedtekst als een uitnodiging om trouw aan jezelf te blijven. Blijf maar voelen en onderzoeken.

Het pushen richting strategische keuzes laat ik graag achter mij. Fijn om mijzelf steeds beter te leren kennen. Ik blijf open en nieuwsgierig. Kies niet voor het opnieuw bouwen van een dikke muur.

groeien

Ontspannen, met oog voor de groene omgeving, rijg ik de kilometers aan elkaar. Een langere afstand lopen met een glimlach in plaats van met de kiezen op elkaar. Plezier en genieten in de hoofdrol.

Nou heb ik zeker ambitie en is zen niet standaard datgene wat bij mij de klok slaat. Het maakt voor mij veel uit of het willen groeien met mij aan de loop gaat óf dat het in lijn is met mijn waarden en doelen.

Zouden de aangespannen bovenarmen symbool hebben gestaan voor het maakbare, de spierballentaal die ik als grondtoon in de potentiële opdracht heb gevoeld en waar ik mij niet prettig bij voel?

moed

Energiek kom ik thuis. Laat mij maar op mijn manier waarde toevoegen en het verschil mogen maken.

Wat ben ik blij met mijn moedig en geduldig hart. Het blijft zich openen. Durft zich te laten raken en inspireren.

Opnieuw en opnieuw.