Tijdens het opschenken van de koffie, hoor ik straatgeluiden. Onmiskenbaar een metalen aanhanger die “klapperend” de nogal hoge drempel oprijdt. Ik kijk nieuwsgierig uit het keukenraam. Op de royale bestelbus die de kar trekt, lees ik het woord deurzetter. In no time vertaal ik de belettering met doorzetter.
Om welke onderneming zou het gaan, vraag ik af. In eerste instantie komt het totaal niet bij me op dat de tekst 100% ABN is. Ik las het als een streektaal. Zoiets als deurdonderen en dan anders. Tja, je kunt dan wel jaren in de stad wonen, de wieg stond overduidelijk tussen de weilanden.
Geweldig, roep ik lachend uit, een deur…zetter. Mijn hoofd zat (weer eens) op een heel ander spoor. Dat negeerde spontaan die lange aanhanger met deur en toebehoren. Sterk staaltje van dat hoe je kijkt, bepaalt wat je ziet.
Van het woord deurzetter ging mijn associatieve brein direct aan. Dankjewel ochtendtafereel. Ik schenk de koffie in, met een soort tinteling ga ik sinds lange tijd weer schrijven. Terwijl ik dit typ, wellen een paar tranen op. Welkom creativiteit, ik zal je ruimte geven.