Helder

Vlak voor mijn neus verschijnen kringen in het water. Eén en al beweging. Ik heb zo’n vermoeden wie die veroorzaakt. En ja hoor tussen de rietstengels die na de jaarlijkse schoonmaak zijn blijven staan, popt de verwachte duiker op. “Niet te geloven, in één keer hap slik weg!”, roep ik in de telefoon.

Tijdens het bellen kijk ik uit het raam. Deel spontaan vanaf de eerste rang het schouwspel. Leven met de zintuigen wagenwijd open, levert mij vaker genietmomenten op. Nu zorgt het intermezzo tevens voor welkom luchtiger gespreksstof.

visvangst

De gulzig naar binnen gewerkte visvangst is niet meer op één hand tellen. Met de andere houd ik de telefoon vast, ik laat het turven maar voor wat het is. Mijn nieuwsgierigheid laat ik nog niet helemaal los. Wemelt de vijver van de vis? Vooral een gunstig moment qua dagdeel en seizoen? Heb ik misschien een prof aan het werk gezien? Een echte meester in focussen met een geoefend oog voor timing? Lijken mij niet de minste eigenschappen wanneer je als aalscholver wilt overleven.

Zelf heb ik geen enkele behoefte zo’n geschubd zilveren exemplaar uit het water te hengelen. Liever veroorzaak ik op een andere, doorgaans meer subtiele manier rimpelingen in het water. Eén keer ben ik overigens naar buiten gesprint toen potige vissers in mijn ogen wreed omgingen met hun trofee. Dat is weer een ander verhaal.

verhalen

Met mijn ogen op steeltjes ontgaat mij weinig. Voeg daar een flinke dosis verbeeldingskracht en creativiteit aan toe et voilà de wereld in verhalen gevangen. Deze eigenschappen komen in de buurt van de haakachtige snavel van de aalscholver. Niet zozeer als survival toolkit, dat gaat te ver. Wel om het verschil te mogen ervaren tussen bestaan en voluit leven, grijs versus kleurrijk.

fuik

Zo dicht als ik met mijn neus voor het raam stond om de zwarte vogel flitsend zijn maaltje bij elkaar te zien vergaren, zo dook ik gefocust op een vraagstuk. Centraal daarbij de vraag hoe creativiteit een wezenlijk onderdeel kan zijn van mijn toekomstige werkzaamheden. Het plezier in scheppend inspireren voelt namelijk grootser dan slechts iets voor een hobby. Tijdens het onderzoeken van mogelijkheden zoomde ik dusdanig ver in dat ik met een vertroebelde blik vast zat in een fuik. Handig!

afstand

Tijd voor wat afstand en lucht. Ik stap op de fiets, de wind door mijn haren zal mij vast goed doen. Grappig, onderweg zie ik de behendige visser met zijn vleugels wijd boven op een paal staan. Aan de witte vlekken op het fietspad te zien, verblijft die daar wellicht niet voor het eerst. Nietsvermoedend speelt deze vogel als muze een rol tijdens mijn ontdekkingstocht.

kwetsbaar

Ik besluit anderen te vragen met mij mee te denken. Eerlijk zijn en kwetsbaar delen over wat zich bij mij van binnen afspeelt. Uitkomen voor mijn verlangen. Dat dat zeer waarschijnlijk samenhangt met een crea bea hoogvlieger zijn. Spannend en paradoxaal tegelijk merk ik.

potentieel

Maar ja, links om of rechts om, ik wil graag groeien. Gun mijn potentieel ruimte én ik maak van worstelingen liever verhalen dan drama. Helder dus, ik mag aan de bak? Uitkomen voor dat wat voor mij essentieel is, beïnvloeden wat ik kan beïnvloeden en met een open blik gaan ervaren wat op mij af wil komen. Als dat alles is…pfff.

Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid

Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen

Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel

De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt

Die klaarheid, af en toe

Martin Bril