Herberg

Wat is de overeenkomst tussen wintergasten, zoals de pestvogel en de koperwiek, en ongemakkelijke emoties? Op het eerste gezicht wellicht geen. Eén of meerdere verschillen benoemen, levert vast meer antwoorden op. Echter naar de bekende, makkelijke weg vragen, is niet zo mijn ding. Ik nodig liever uit situaties eens van een andere kant te bekijken. Het blikveld verruimen. Daarnaast ga ik speels de hersens kraken niet uit de weg.

achterdeur

Afgelopen periode heb ik met veel elan een vliegende start gemaakt. Aan gedrevenheid en doorzetten geen gebrek. Mijn website is inmiddels afgerond en staat online. Een creatief en in meerder opzichten leerzaam traject. Tijdens dit proces zijn ongemerkt via een achterdeur slavendrijver en angsthaas naar binnen geslopen en nieuwsgierig Aagje en wijze schildpad naar buiten gegaan. Slinks en heel knap tegelijk. Ik voel me wat onrustig. Ongeduldig misschien? Of ervaar ik te weinig prikkels, onvoldoende reuring na de enerverende tijd? Saai?

versnelling

In eerste instantie was mijn idee rond de jaarwisseling de website te lanceren. Gaandeweg is de motor steeds sneller gaan draaien. Na een gestage derde versnelling non-stop in de vijf geracet. Kalm aan en rap een beetje, met dank aan Herman Finkers. Onafgebroken plankgas en mijn blik op de finish gericht. Kwestie van flow of oogkleppen dragen?

Op Black Friday ging de site vervroegd in de lucht. Tijdens de door mijzelf opgelegde deadline is de nodige adrenaline vrijgekomen. Daarnaast sluimert een verkoudheid en is mijn nek pijnlijk gespannen. Voel me niet helemaal fit en happy. Te veel van mijzelf gevraagd? Hoe vriendelijk ben ik voor mijzelf geweest? Wat mag ik aankijken?

puzzel

Ja, ik leef en beleef intens. Ben een doener en houd van beweging. Allemaal leuk en aardig, vanwaar die overdrive, oftewel overdrijf met een vet Amerikaans accent?

Ik praat en schrijf het minder lekker in mijn vel zitten van me af. De puzzel vordert. Het laatste stukje vind ik al lezend in een boek dat al een tijd op mijn verlanglijstje stond en recent beschikbaar was. De timing kon niet beter.

Om aan mijn verlangen naar werken met hart en ziel gehoor te geven, heb ik mijzelf in dat kader een opleiding cadeau gegeven inclusief een jaar zonder ‘sollicitatieplicht’ met ruimte voor ontdekken, ervaren en creativiteit. De scholing en het perspectief geven mij vleugels. Als een razende Roelie ben ik uit de startblokken geschoten.

Ik zie nu in dat mijn stip op de horizon gaandeweg een doel is geworden. Verlangen veranderd in willen. En wel nu! Deze ongezonde gehechtheid gaat hand in hand met onderliggende angst. Ik ben bang om mijn droom te verliezen, die uiteen zien spatten. Mislukken, falen dus. Niet zo gek dat ik letterlijk kramp voelde en vermoeidheid.

bedding

Mijn wijze lijf nodigt mij uit de opgebouwde spanningen los te laten en de oorzaak te erkennen. Ik bied onderdak aan het kwetsbare deel in mij dat graag gezien en gekoesterd wil worden. Concreet: op de achtergrond klinkt Jazzmuziek, kaarsjes branden en op de bank ligt een warm plaid. Zo bied ik als gastvrouw mijn emoties een bedding. Na het verwelkomen voel ik mij veel lichter en helderder. De spanning in mijn nek is als sneeuw voor de zon verdwenen. Tijd voor de andere ontknoping.

ontknoping

Zowel ongemakkelijke emoties als de gevederde wintergasten zijn tijdelijk, ze trekken voorbij. Symboliseren wat mij betreft daarnaast het volle leven en haar schoonheid. Het aankijken brengt me weer in het nu en bij mijn levenskracht.

Ik sluit graag af met een eeuwenoud gedicht van de Perzische dichter Rumi die in de 13^de eeuw leefde. Fascinerend hoe tijdloos deze woorden zijn en zoveel eeuwen later in ons kikkerlandje nu als inspiratiebron dienen.

De Herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

Rumi