Hogere temperaturen, meer daglicht, trouw tweemaal daags een lichte nevel et voilà. De kleine krachtpatsers groeien als een malle. Die trekken zich niks aan van hun tijdelijk houtje-touwtje onderkomen. Ze bivakkeren in een paar simpele bakjes die ik in mijn keukenkastje vond. Die komen bij lange na niet in de buurt van een beproefde kiemschaal of zo’n kekke kiemtoren. Maar hé, doeltreffend en duurzaam is mijn oplossing wel. Hoe welkom in deze consumptierijke tijden. En veel leuker, van weinig iets maken. Leve de creativiteit.
In dezelfde crea bui borrelden nog meer ideeën. Zo ontstond het plan ‘sinds honderd jaar’ een blog te schrijven, heerlijk, spelen met taal. Kreeg daarnaast zin in het up-to-date maken van mijn website. En meebewegend op deze stroom, stond ik te popelen die geduldige hardloopschoenen weer eens aan te trekken. Wat fijn, verloren gewaande liefdes zijn terug in m’n leven.
What’s up? Hangt het voorjaar in de lucht? Volgens mijn nu rap dunner wordende scheurkalender niet bepaald. De meteorologische en de astronomische winter blijven nog minimaal een maand of twee in ons land.
Een streep zetten onder een ongezonde situatie maakte de weg vrij voor de gestagneerde energiestroom. De kilo’s die er afvlogen, de energietank die de bodem naderde, schudden me wakker. Het was blijkbaar tijd voor een oei-ik-groei-moment. Joepie…
Onder de spreekwoordelijke kerstboom bezin ik me op de toekomst. Ik veer terug, net als de levenslust en de inspiratie. Het wordt hoe dan ook gauw weer voorjaar, de sapstroom komt al op gang. Ode aan de kiemkracht.