Zondagochtend, geen kip op straat. Op een paar hardlopers en fietsers na tenminste. Het belooft een warme, zonnige dag te worden. Ik ben vroeg de deur uit gegaan voor een intensievere training. Pluk de vruchten van de nu nog redelijk aangename temperatuur. Maak me echter niet te veel illusies, peentjes zweten wordt het toch wel.
Na een kilometer of twee, zie ik bij de afrastering van een bouwterrein een man gebukt in het gras staan. Nog een vroege vogel dus. Hij heeft een klein emmertje in zijn handen en houdt dat schuin. Een verpakking waar vermoedelijk iets van zuivel in heeft gezeten.
Met een groenstrook tussen ons in, ontdek ik dat talloze slakken het tijdelijke plastic onderkomen verlaten. Aha…
Die mogen zich blijkbaar gaan uitleven op het braakliggend terrein waar onkruid de overhand heeft. Voorlopig geen Hosta’s, of andere tuinplanten van meneer dus op het menu van deze slijmerige gasten.
Keer op keer zie ik van alles onderweg. Aan nieuwsgierigheid en input geen gebrek. Ook al zou ik mijn tempo vandaag geen slakkengangetje willen noemen, ik ervaar wel degelijk een gevoel van vertragen, van volledig in het moment zijn met mijn zintuigen wagenwijd open. Mindful opladen en vitaliteit op de koop toe.
Ondertussen een beetje herkauwen op het verkassen van de weekdieren, wat spelen met taal en bepaalde dingen op een rijtje zetten. Heerlijk, de dag zo kunnen beginnen.
De toon is gezet. Laat die maar als grondtoon voor het verdere verloop van de dag dienen.
“Het is de toon, die de muziek maakt”.