Geïnspireerd door een podcast besluit ik nieuwsgierigheid vandaag een glansrol te geven. Verre van een onbekende eigenschap voor me. Echter die schittert wel eens door afwezigheid. Vooral wanneer mijn hoofd regeert. Zo lekker verstandig kakelt. En ik achteloos die gedachten voor zoete koek slik. Dat terwijl nieuwsgierigheid doorgaans zo’n bron van levensvreugde voor me is. Wanneer ik voldoende vertraag, uit de ratrace blijf, is het overduidelijk welk programma achter de schermen draait. De hoofdrol opeist.
Eens zien wat de oefening van vandaag voor me in petto heeft. Alvast een voorproefje: m’n neus achternagaan, leverde naast vermaak ook inspiratie voor dit blog op.
Na een werkafspraak de auto ingewisseld voor de fiets. Tussen de bedrijven door een paar boodschappen in de buurt doen. Tegelijkertijd wat lichaamsbeweging krijgen. Lekker praktisch.
In plaats van de gebruikelijke route laat ik me leiden door spontane ingevingen. Efficiënt kan altijd nog. Een fietser voor me trekt de aandacht. Ik besluit die te volgen. Afwachten of de navigatie in de buurt van mijn eerste bestemming uitkomt. In een smal straatje maakt een grote stilstaande bestelbus abrupt een einde aan follow the leader. Geen probleem, dan vanaf hier zelf de route oppakken.
Weer fietsend mijmer ik wat over een citaat. Vanmorgen vroeg las ik nog wat informatie over de Australische dichter. Noteerde het een en ander in een notitieboek. Wie weet komt dat nog eens van pas. Lijkt zo passend te zijn bij een aantal huidige coachtrajecten.
Hierbij speelt een klassieke route: de reis van de held(in), een belangrijke rol. Met één been nog in de huidige situatie en het andere onderzoekt, tast af, steekt voorzichtig een teen in het best wel koude water. Hartstikke spannend die beweging buiten de comfortzone.
Kan ik het wel? Gaat het lukken? Ook al weet je maar al te goed dat doorgaan met wat je doet een gepasseerd station is. Jou niet meer dient. De omstanders kunnen van alles roepen, de vaak irreële angst, voelt zo echt, soms levensbedreigend. Wat als ik koppie onder dreig te gaan?
Ondertussen de omgeving in me opnemend, zie ik rechtsvoor me, ter hoogte van de trottoirband, plotseling een kleinere specht fladderend op de klinkers landen. Die heeft vermoedelijk nog niet zoveel vlieguren gemaakt.
Ja hoor, in de stad, weliswaar in een relatief rustige straat, plotseling in de remmen voor een specht? Wauw, wat tof zeg. Tegelijk ook supergrappig, leuk die synchroniciteit met het citaat waar ik over nadacht. Dat ik overigens zelf ook gebruik als faalangst bij me om de hoek komt kijken.
Afgelopen dagen een paar keer met de verrekijker op pad geweest om de roffelaars te ontdekken en nu voilà op een presenteerblaadje. Dichterbij kan bijna niet. Mét schrijfkriebels op de koop toe. Zucht, zie je wel, inspiratie komt vanzelf. Iets met ontspanning, vertrouwen, intuïtie, loslaten en openstaan voor verwondering: ’what if I fly?’
There is freedom waiting for you,
On the breezes of the sky,
And you ask “What if I fall?”
Oh but my darling,
What if you fly?
~ Erin Hanson