De deur valt in het slot. Ik snuif de frisse buitenlucht op, heerlijk. Mijn wijsvinger in de aanslag om te bellen. Gelijktijdig rinkelt de telefoon. Ja hoor daar zal je haar net hebben! Deze start blijkt een voorbode te zijn van ons gesprek. Daarbij komt eveneens het thema synchroniciteit voorbij. Ik ben blij met het openhartig delen. Besef mij ook hoe welkom dat is. Over timing gesproken.
warmte
Voordat ik aan de wandel ging, erkende ik een bepaald verlangen. Een behoefte aan oprechte aandacht en warmte. Ik schaam mij daar niet meer voor. Kan het duiden. Vind dat inmiddels menselijk. Vandaag gaf ik het gevoel van gemis ruimte. Dat is wel eens anders geweest. Lastige situaties analyseerde ik tot ik een ons woog zonder het pijnlijke te voelen en te verteren. Schouders ophalen, de ogen gericht op het halfvolle glas. Inmiddels mogen mijn gevoelens er zijn en weet dat die net als wolken, wel weer over drijven.
ruimte
Zodra ik buiten ben, ervaar ik lucht en ruimte. Daarnaast ook een soort rust en verbondenheid. Ik geniet onderweg van de knoestige bomen met bemoste takken die in een prentenboek niet zouden misstaan. De neiging om te gaan huppelen weet ik nog net te bedwingen. Zichtbaar genieten is een ander verhaal.
aandacht
Omgaan met de huidige druk, druk en nog eens druk maatschappij vind ik vaak een hele uitdaging. Ik voel mij doorgaans prettiger bij een andere dynamiek. Houd graag in mijn agenda plekken open voor nog nader in te vullen tijd. Veel liever dan slaaf te zijn van zo’n uitpuilend geval dat je de adem beneemt.
Ook in mijn directe omgeving hebben de meeste mensen een hectisch leven. Even goede vrienden uiteraard. Ik vind het wel eens lastig dat zij, hoe begrijpelijk ook, zo in beslag worden genomen door het langdurig in de lucht houden van alle ballen. Mede daardoor lijkt weinig ruimte over te blijven voor onze relatie. De contactmomenten bestaan tijdens het, ik moet, rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan vooral uit verzenden en ontvangen van berichtjes. Wel zo efficiënt.
keuze
Mijn waarden geven mij meestal rust en richting. En ja die keuze heeft ook een keerzijde zoals met alles in het leven. Soms komt een gedachte voorbij dat het mij fijn lijkt dat een ander ook het onderhouden van persoonlijk contact hoog in het vaandel heeft staan. Niet als iets wat onderop de stapel met acties ligt. Klinkt lekker naïef, I know. Ik ben een romantische ziel die houdt van tijd alleen én samen doorbrengen vanuit aandacht en rust. Dat vraagt om een andere versnelling. Sterker nog om vertragen. Stilstaan en kunnen voelen en durven kiezen voor wat er voor jou toe doet.
ontdekken
Bijna weer thuis, besluit ik een smal kronkelig pad waar ik zelden kom in te gaan. Ik doorbreek graag patronen. Vastroesten kan altijd nog. Uit een heester klinken hoge, korte geluiden. Ondanks naderende wandelaars ga ik nieuwsgierig door mijn knieën. Steek nog net niet mijn hoofd tussen de takken.
Op ooghoogte ontdek ik een pluizig bolletje met meer staart dan lijf. Even later een tweede. Zucht. Ontroerd geniet ik van speelse staartmeesjes. Wat een mooi toegift zeg! Naast het hoge aaibaarheidsgehalte, schijnen deze vogels ook nog eens sociaal te zijn, in groepjes te leven en elkaar tijdens strenge winters warm te houden. De cirkel is weer rond. Opgeladen en vervuld met schoonheid, voel ik mij tevreden en dankbaar.
“Het is niet te voorkomen dat vogels van droefheid landen op onze schouders; wel is te voorkomen dat zij nesten bouwen in ons haar. ”
Chinees gezegde