Uit de knop

“Zolang de zon zal blijven schijnen komen bloemen uit de knop. En als de kippen blijven leggen komen kuikens uit de dop”. Het beginstuk uit het lied Als de liefde mar blef winnen van Daniël Lohues. De inhoud klopt als een bus. Geen speld tussen te krijgen. Laat dat maar aan de Drentse singer/songwriter over.

Overduidelijk leggen niet alleen kippen een ei. Alom piept, tjilpt en kwettert jong grut erop los. Natuurliefhebbers delen online en masse hun recente waarnemingen. Zo blij als een kind melden die opgetogen de terugkeer van de zomergasten. Heb je ze al gehoord? Ook al gezien? De blauwborst is back in town, jippie. Het nieuwtje gaat als een positieve dorpsroddel rond in vogelland.

De gevederde vakantiegangers wachten een warm welkom. In groten getale gaan vogelaars, uitgerust met serieuze kijkers en camera’s, voor ze door de knieën. Geduldig wachtend het natuurschoon zo perfect mogelijk voor de lens te krijgen. Nietsvermoedend is menig zomergast een gewild fotomodel met vele volgers op social media.

Voor wie dat actieve ‘kom mee naar buiten allemaal’, een beetje te veel van het goede is en wel volop van de uitbundige metamorfoses wil genieten, hierbij een plan B. Haal je stoel bij de geraniums vandaan en zet die buiten neer. Kies een locatie dicht bij struiken, bomen, planten of bloemperken. Ga vooral op de eerste rang zitten. Goed met je neus bovenop het schouwspel.

Met engelengeduld, wat dagdromen, een beetje dommelen tussendoor en met een vleugje fantasie, zie je, als je goed kijkt, bloemknoppen openspringen, frisgroene, prille bladeren de bladschubben van zich afschuddend uit de knop komen. Tada: daar zijn we dan.

In mijn werk ben ik regelmatig getuige van het tevoorschijn komen van verlangens, van potentieel, van de unieke blauwdruk. Daar bij mogen zijn, betekent veel voor me.

Het faciliteren van, vaak eerst nog voorzichtig, later steeds uitbundiger, openbloeien, maakt me dankbaar en o zo rijk. De prijs en de pijn van in de knop blijven, hoor en zie ik om me heen. Die ken ik zelf ook maar al te goed.  

Tot dat op een dag aan je deur wordt gerammeld, hard gebonsd en binnen blijven geen optie meer voor je is. Het is tijd, de hoogste tijd, je mag je essentie gaan én laten zien. Met alles erop en eraan, niks achterhouden, wegpoetsen, kleiner maken. Laten we ons geboorterecht erkennen. De liefde laten winnen.

“And the day came when the risk
to remain tight in a bud
was more painful than the risk
it took to blossom” -Anaïs Nin